Of ik blij ben met mijn nieuwe baan? Uiteraard. Of ik het werk leuk vind? Ja. Of ik het onderwijs mis? Natuurlijk, in ieder geval de kinderen. Verschrikkelijk erg. En de vakanties. (Mijn God, ik weet werkelijk niet wat me overkomt, vrije dagen, 3 of zo, voor een heel jaar! ;))
Gefeliciteerd! Dank je. Wat fijn zeg, dat is weer een zorg minder! Inderdaad.
Hoe heb je het geregeld met de kinderen? Schoonmoeder en kinderdagverblijf. Hoeveel uur ga je werken? 32. 32?? Vind je dat niet veel?
Ja natuurlijk vind ik dat veel! En natuurlijk voel ik me daar enorm schuldig over. Maar al die mensen die het afgelopen jaar geroepen hebben: 'Heerlijk, kun je nu lekker genieten van de kinderen!' en 'Doe wat je leuk vindt, je bent nog jong' die is het waarschijnlijk wel gelukt om een geldboom te laten groeien uit het 5 euro biljet dat ze in de grond hebben gestopt. Ons niet. Ook komen er altijd van die posts op Facebook voorbij over hoe goed mensen het wel niet hebben die geen werk hebben, en mensen die wel werk hebben zich blauw betalen aan de opvang en zo. Ja hoor, super goed had ik het, er stond hier elke week een mannetje aan de deur met een enorme zak geld. Maar aangezien dat mannetje ontzettend naar zweet stonk heb ik toch maar besloten om weer te gaan werken. Hoewel ik het natuurlijk fantastisch goed had, als werkloze. Een beter leven kun je je bijna niet wensen.
Dus nu heb ik een baan. Op ALLES heb ik gesolliciteerd, en op ALLES kreeg ik een afwijzing, aangezien er tachtigduizendmiljoen van die bofkonterige werklozen zijn. Ik zet een kruis door het onderwijs. Heel erg jammer, maar dat heeft me meer bijna-maagzweren bezorgd met zijn jammere manier van besturen dan dat het me gebracht heeft wat ik ervan hoopte toen ik in de avonduren zat te ploeteren om de deeltijdopleiding goed af te sluiten. Ach ja, zoals ik al zei heb ik op een miljoen banen gesolliciteerd, ook op heel veel dingen die ik echt niet leuk vond. Nu heb ik een baan, eentje die ik ook nog leuk vind. Karma denk ik, of beter gezegd, dat vind ik. Natuurlijk is het wennen, weer de hele dag op kantoor. Vier dagen welteverstaan. Maar ach, ik heb geen visioenen meer van een 'Te koop bord' aan de gevel en ik hoef 's nachts ook niet meer wakker te liggen vanwege zorgen die je helemaal niet wilt hebben. Heerlijk toch? En de tijd die ik er ben voor onze twee smurfjes, ben ik er ook echt. Zonder laptop, zonder tablet en zonder telefoon. Gewoon lekker quality time, mét kinderen.
