Zo, het heeft even geduurd, maar ik heb een nieuwe baan. Overigens had ik een hele leuke baan, maar daar kon ik niet genoeg uren maken. En de baan die ik daar bij had om de uren mee aan te vullen, die kon ik om schoudertechnische reden niet uitvoeren. Beetje jammer, want het was allebei leuk werk.
Of ik blij ben met mijn nieuwe baan? Uiteraard. Of ik het werk leuk vind? Ja. Of ik het onderwijs mis? Natuurlijk, in ieder geval de kinderen. Verschrikkelijk erg. En de vakanties. (Mijn God, ik weet werkelijk niet wat me overkomt, vrije dagen, 3 of zo, voor een heel jaar! ;))
Gefeliciteerd! Dank je. Wat fijn zeg, dat is weer een zorg minder! Inderdaad.
Hoe heb je het geregeld met de kinderen? Schoonmoeder en kinderdagverblijf. Hoeveel uur ga je werken? 32. 32?? Vind je dat niet veel?
Ja natuurlijk vind ik dat veel! En natuurlijk voel ik me daar enorm schuldig over. Maar al die mensen die het afgelopen jaar geroepen hebben: 'Heerlijk, kun je nu lekker genieten van de kinderen!' en 'Doe wat je leuk vindt, je bent nog jong' die is het waarschijnlijk wel gelukt om een geldboom te laten groeien uit het 5 euro biljet dat ze in de grond hebben gestopt. Ons niet. Ook komen er altijd van die posts op Facebook voorbij over hoe goed mensen het wel niet hebben die geen werk hebben, en mensen die wel werk hebben zich blauw betalen aan de opvang en zo. Ja hoor, super goed had ik het, er stond hier elke week een mannetje aan de deur met een enorme zak geld. Maar aangezien dat mannetje ontzettend naar zweet stonk heb ik toch maar besloten om weer te gaan werken. Hoewel ik het natuurlijk fantastisch goed had, als werkloze. Een beter leven kun je je bijna niet wensen.
Dus nu heb ik een baan. Op ALLES heb ik gesolliciteerd, en op ALLES kreeg ik een afwijzing, aangezien er tachtigduizendmiljoen van die bofkonterige werklozen zijn. Ik zet een kruis door het onderwijs. Heel erg jammer, maar dat heeft me meer bijna-maagzweren bezorgd met zijn jammere manier van besturen dan dat het me gebracht heeft wat ik ervan hoopte toen ik in de avonduren zat te ploeteren om de deeltijdopleiding goed af te sluiten. Ach ja, zoals ik al zei heb ik op een miljoen banen gesolliciteerd, ook op heel veel dingen die ik echt niet leuk vond. Nu heb ik een baan, eentje die ik ook nog leuk vind. Karma denk ik, of beter gezegd, dat vind ik. Natuurlijk is het wennen, weer de hele dag op kantoor. Vier dagen welteverstaan. Maar ach, ik heb geen visioenen meer van een 'Te koop bord' aan de gevel en ik hoef 's nachts ook niet meer wakker te liggen vanwege zorgen die je helemaal niet wilt hebben. Heerlijk toch? En de tijd die ik er ben voor onze twee smurfjes, ben ik er ook echt. Zonder laptop, zonder tablet en zonder telefoon. Gewoon lekker quality time, mét kinderen.
Het heeft even geduurd, maar we hebben de knoop doorgehakt. xx-Iesje stopt. Er wordt niks meer genaaid, geknipt of geplakt, of ik moet er zelf zin in hebben. Geschuurd, gezaagd en geschilderd wordt er nog wel, we gaan namelijk wel door met de stoeltjes. Dit onder de naam 'een eigen stoeltje'. Voorlopig alleen via Facebook, in de toekomst wellicht 'voor de echt'.
Het begon een beetje uit de hand te lopen en ik moest te vaak zeggen 'Ik heb nu even geen tijd, dit kussen moet klaar'. Ook kreeg ik steeds vaker de vraag 'Is deze knuffel voor mij mama? Wordt dit mijn schortje?' 'Nee lieverd, nog even niet. Bijna.' Madelief wacht al anderhalf jaar op een beschermengeltje. Het feit dat ze dat met haar enorme geheugen vergeten is zegt meer over mij dan over haar...
Het werd een beetje te veel. Het assortiment was te breed op deze schaal. Voor alle producten moesten andere materialen aangeschaft worden en ik begon met steeds meer tegenzin aan een nieuw project. Ik heb besloten dat dat niet de bedoeling kan zijn. Vooral niet, omdat ik inmiddels weer half aan het werk ben en bezig ben met andere dingen om mijn uren aan te vullen. Ik wil dus niet weten hoe het eruit zou zien als ik hier maar met alles doorga.
Na goed overleg zijn we dan ook overeengekomen te stoppen met het stoffige en door te gaan met het houterige. Op deze manier kunnen we toch onze creativiteit kwijt, zonder dat ons gezin of humeur er onder lijdt. :)
Wij hebben er zin in en hopen jullie te zien op https://www.facebook.com/eeneigenstoeltje! #vindikleuk ;)
Gezien de drukte de komende weken, nu maar even tijd gemaakt voor een nieuw stukje tekst! Vanwege deze drukte zit ik dit weekend ook echt alleen maar te naaien en te schilderen, even alles 'afwerken'. Dat klinkt ongezelliger dan dat ik het bedoel.. ;)
Onlangs hebben we 'afscheid genomen' van onze keukentjes. We waren altijd erg trots op het resultaat, maar wat was het arbeidsintensief! Het vervelende was ook dat ze in de woonkamer geschilderd moesten worden, omdat het in 'de sjop' te stoffig was door het zagen en het schuren. Niet echt een eye-catcher, maar dat hoef ik vast niet uit te leggen.. (eenmaal klaar wel overigens...)
We hebben het nu vooral druk met kussens, schortjes en stoeltjes. Dat zijn voor pasgeboren baby's en jarige kindjes echt de meest gevraagde cadeaus. Gelukkig zijn deze spullen allemaal goed (en leuk om) te maken en kan ik mijn creativiteit daar prima in kwijt!
Verder ben ik bezig met de eerste verjaardag (ja echt, over drie weken wordt onze baby al een jaar!) van Giep. Op Pinterest zie ik zoveel leuke dingen! Uitnodigingen, traktaties, versieringen, taarten en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ik zie het al helemaal voor me. Maar daar ga ik echt de mist in, ook al kan ik van alles zelf. Net als met 'de vastelaovend', plannen genoeg, maar waarschijnlijk zit ik aan de vooravond nog met een (oude, achter in de kast gevonden) lap stof en probeer ik daar dan met man en macht nog wat van te maken. Dat gaat met de verjaardag vast ook weer gebeuren. Toch op het laatste moment weer saaie, kant en klare uitnodigingen. Versiering van de Hema (begrijp me niet verkeerd, ik ben DOL op de Hema) en traktaties? 'Neem maar snel een zakje chips mee', hoor ik mezelf zeggen. Gelukkig hebben we de taart besteld.. ;)
Er zijn van die mensen die ideeën hebben en daar dan ook echt wat mee doen. Zoals het te leuke High Teeth. Nu vind ik het idee alleen al fantastisch (daar zou ik dan ook echt niet opkomen), maar de uitwerking ervan is echt de moeite van het kijken waard. Leuke site, leuke (gratis) downloads en als je er echt werk van wilt maken kun je zelfs spulletjes kopen. (Ik moet eerlijk zeggen, tanden zijn bij mij een gevoelig onderwerp, Madelief was 14 maanden toen ze haar eerste tand kreeg en die heb ik er werkelijk uitgekeken. Zoonlief doet dat sneller, die krijgt de ene na de andere, beter voor mijn gemoedstoestand, geen visioenen van tandeloze kroost...).
Een ratjetoe deze keer, met als afsluiter een foto van ons pronkstuk.. ;)
Het is gewoon alweer 2014. Sterker nog, Blue Monday is alweer bijna voorbij, hebben we dat ook weer voor een jaar gehad.. (ik denk, ik refereer er eventjes aan, ik zie deze term namelijk overal voorbij komen, kan ik moeilijk achterblijven, toch?).
2014, ik heb er wilde plannen mee. Ten eerste ben ik van plan weer een baan te krijgen, aangezien me dit stierlijk begint te vervelen. Of eigenlijk, ik amuseer me kostelijk met mijn twee smurfjes en ik heb het druk genoeg met mijn homemade spul, maar toch, we willen graag hier blijven wonen en ik vind het (ja echt) heerlijk om ook buiten de deur bezig te zijn! Verder ben ik van plan me te gaan storten op het ondernemerschap, aangezien mijn 'vrienden- en kennissenkring' erg begint uit te breiden en ik steeds meer moet maken voor 'vreemden' (hoe dat klinkt). Nu is mijn 'shopje' natuurlijk niet zo heel groot en is het nog prima te overzien, maar toch, dan is het meteen wat 'echter' en kan ik ook leuk reclame maken enzo. Overigens ben ik ook van plan lekker klein te blijven, nu is het nog allemaal te doen en overzichtelijk, dat wil ik graag zo houden.
En verder? Ik heb geen idee. Ik laat me lekker verrassen. Misschien toch maar wat meer bloggen weer, dat is er de laatste maanden een beetje bij ingeschoten. Het was druk, heel druk. Zo druk dat het op Markplaats gekochte winkeltje in de nacht van 5 december nog geschilderd moest worden en onze dochter nu steeds zegt dat 'papa det baeter ken den zwarte Piet'. Zo druk dat we nog steeds niet met onze hoofden boven de tafel uitkomen en ik er ernstig over aan het denken ben kussens bij de Ikea te halen. En zo druk dat mijn 'werkkamer' er uitziet als een vuilstortplaats waar je je kont nog niet kunt keren. Werk aan de winkel dus. Op alle gebieden. Ik heb er zin in, in 2014!
